πολυγλώχιν

ὁ, ἡ, Α

1. ακιδώδης, αιχμηρός («ἀκοντίῳ πολυγλώχινι», Αππ.)

2. (για κέρατα ελαφιού) αυτός που έχει πολλές διακλαδώσεις («πολυγλώχιν ἐλάφοιο κεραίη», Νικ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + γλωχίν «αιχμή, μύτη» (πρβλ. τρι-γλώχιν)].